Pierdel, serdel, burdel

Ja tego, proszę pana, nie nazywam Konstytucją, ja to nazywam konstytutą. I wymyśliłem to słowo, bo ono najbliższe jest do prostituty. Pierdel, serdel, burdel. Tak Piłsudski podsumował polską politykę lat 20. Podobno rzekł też kiedyś o Polsce: Naród dobry, tylko ludzie ch***. A to już słowo powszechnie uznawane za obraźliwe. Piłsudski to najsłynniejszy przykład, ale i inni przedwojenni wybrańcy Polaków nie skąpili barwnych porównań i soczystych epitetów. Na pewno było z tym lepiej niż dzisiaj. W 2009 roku, gdyby Marszałek użył tego wulgarnego określenia męskiego organu płciowego, zapewne miałby sprawę o obrazę narodu. Tak jak prezydent Łodzi został zakapowany przez PO za napomnienie niechlujnego strażnika miejskiego słowami: Gdzie masz, ch***, czapkę! Jak dla mnie, kiedy polityk używa dosadnego słownictwa, oznacza to, że mu na czymś zależy. Górę biorą emocje, a te mogą wchodzić w grę tylko, jeśli coś bierzemy naprawdę na serio. Dlatego czasem rzucenie publicznie mięsem budzi sympatię. Tymczasem współcześnie to raczej mdli i bezbarwni politycy zdobywają w Polsce poklask, bo są postrzegani jako rozsądni, umiarkowani i liberalni. A tak naprawdę są w dużej części po prostu ciepłymi kluchami i kimś, kogo można określić krótko - i tu jedyny mądry tekst Giertycha w życiu - ciamciaramcia. Jestem gotów ubrać koszulkę z napisem: Spieprzaj dziadu! i z utęsknieniem czekam na kolejnego takiego marszałka Sejmu, który ozwie się do współpracownika w następujące słowa: No stary, ale co mi tu, k****, przynosisz? Z przyjemnością poparłbym też ugrupowanie, które miałoby program taki, jak w kolejnej smakowitej pisłudczykowskiej anegdocie:
– Panie Marszałku, a jaki program tej partii?
– Najprostszy z możliwych. Bić k**** i złodziei, mości hrabio.

Muza:
Przywiezione ze Szkocji
*Biffy Clyro - Get fucked stud (posłuchaj)
*Biffy Clyro - A whole child ago (posłuchaj)
*i niespodziewany cover: Biffy Clyro - Umbrella (posłuchaj)

Wybory

Znowu. I na kogo tu głosować? A głosować trzeba. Miało być łatwiej, dwupartyjniej, spolaryzowaniej, a tu wszystko jeszcze bardziej się pomieszało. Oczywiście z góry odcedzam populistów od Ganleya i od Leppera, utopijnych upeerowców i świętych Marków Jurków. Gdy kto ma poglądy po lewy rence (jak to mawia Sidorowski w Rejsie), to też ma niezłą zagwostkę, bo lewicy u nas nima. Są tylko postkomuchy. Mają hasło: pełnia praw seksualnych i reprodukcyjnych dla kobiet. O co chodzi?! Czy w Polsce jest reglamentacja orgazmów, albo ciąże na kartki?). Na lewicy jest jeszcze tylko front obrony agentów i generałów (w skrócie Demokraci) - też marny materiał na europosłowanie. Może zatem przynieść szczęście zielonej koniczynce? W życiu! Chłopstwo nasze (i babstwo) to najbardziej szkodliwa organizacja III RP - tak napisał o nich Kazik. Przesadził, ale niewiele. Wystarczy, że obsadzają stołki w Polsce.
No nie chce być inaczej! W Polsce mamy dwie partie. Wreszcie i niestety. Bo co ma począć hipotetyczny centroprawicowiec (liberalny konserwatysta i chrześcijański liberał), któremu nowa Polska wiecznie uśmiechniętej buźki, troszkę nie pasi, tak samo jak ta poprzednia - zawsze skrzywionych kaczek? To wybory europejskie, a w PE rządzą frakcje. Pokazując Tuskowi figę (za stocznie, kryzys, odpuszczenie naszych spraw w Unii) i głosując na PiS, wspiera antysolidarne i eurosceptyczne stronnictwo torysów. Jeśli chce wzmocnić najbliższą mu Partię Ludową, musi oddać głos na PO. Ale przeca w tej dobrej EPL są wszak też rewanżyści z CSU i paradoksalnie to socjaliści z SPD potępiając fanów Frau Steinbach są najbardziej propolscy. Tyle, że z czerwonymi nic po za tym go nie łączy! I koło się zamyka.
Jedyne rozwiązanie to -jak trafnie zauważa Staniszkis i Motyl- poprzeć konkretnych ludzi. Z PO, z PiSu - to drugorządne. Nie liderów przywiezionych w teczkach przez Tuska, czy Kaczyńskiego. W ten sposób pokażę żółtą kartkę, a nie zmarnuję głosu. Tak to sobie tłumaczę... I ciszy wyborczej nie łamię.

Muza:
Radiohead - Karma Police (posłuchaj)
Eels - Novacaine for the soul (posłuchaj)